უიმედობის უმწეო კურთხევა ურთიერთობებში
ამ სტატიაში
- ჩვენს გულს ბედნიერება სურს, მას შემდეგ რაც სხვას გავხსნით
- სიტუაციის არასწორად გაგონება გიჭირთ
- თვითეფექტურობა არის წყენის დაძლევის გასაღები
- ჩვენ ვეძებთ იმას, რაც ნაცნობია
რა შუაშია იმედი? ყველაფერი? Au Contraire, მე ვამბობ!
მე აღმოვაჩინე, რომ ნებისმიერი სასიყვარულო ურთიერთობის ერთ-ერთი ყველაზე მტკივნეული, მაგრამ სასიცოცხლო აუცილებლობაა უიმედობის მიღება. არის პერიოდები, როდესაც ეწინააღმდეგება ჩემს წინაშე არსებულ რეალობას, მე მას შემდეგ ვუყურებდი ადამიანს, ვინც დაინტერესდა ჩემთვის ყურადღების გაზიარებით.
თუ ნდობა არის ის გრძნობა, რაც თქვენ გექნებათ, სანამ სიტუაციას სრულად გაიაზრებთ, მე დამნაშავე ვარ იმაში, რომ შემიძლია დავაფიქსირო ურთიერთობა, რომელიც გაურკვეველი იყო ჩემს გაგებაზე.
რაღაც უნდა ითქვას დაჟინებულობაზე, ნუ გამიგებთ არასწორად და ქორწინებაში ან რაიმე ჩადენილ პარტნიორობაში, გათიშვის პერიოდის მოლოდინი არის ის, რასაც ჩვენ ვზრდით, როგორც მოზრდილები.
ჩვენს გულს ბედნიერება სურს, მას შემდეგ რაც სხვას გავხსნით
ყველას, ვისაც მშობელი ან ოჯახის წევრი უარი ეთქვა მათზე, იცის აუტანელი რწმენა, რომ მათ შეუძლიათ თავიდან აიცილონ ასეთი სახის დაზიანება, რომ ისინი აღარასდროს დაჭრეს.
ჩემი აზრი ის არის, რომ ზოგჯერ სულელის მირაჟის მიზიდვის მცდელობამ შეიძლება მიგვიყვანოს კურდღლის ხვრელში ბავშვობიდან რაღაც დამწერლობის გამო, რომელსაც აქ და ახლა არაფერი აქვს საერთო.
კომპენსაცია იმისა, რაც ბავშვობაში არ მქონდა, დიდი ხნის წინ გათხრილი ხვრელის შევსება ჩემი უსინათლო ბრმის ბლეფი იყო. იმის რწმენა, რომ შემიძლია საქმე სხვაგვარად განვითარდეს, ვიდრე ეს მოხდა, როდესაც მე ძალიან ახალგაზრდა ვიყავი, რომ არ დამეკონტროლებინა ის, რაც გამიკეთეს, ყოველთვის ძნელად მიხვდებოდა.
სიტუაციის არასწორად გაგონება გიჭირთ
ერთხელ, როდესაც მე ვიყავი უმცროსი, მე შეყვარებული ვიყავი მუსიკოსზე, რომელსაც მისი კლარნეტი უყვარდა და უფროსი სიამოვნება თამაშობდა, როგორც მარტო, ისე მის ეკიპაჟთან, ვიდრე ამის გააზრება შემეძლო.
მე არანაირი ნიჭი და გატაცება არ მაქვს კამერული მუსიკის მიმართ და თავს მაწუხებს და უარყოფს, როდესაც მან ვარჯიში ან სპექტაკლი ამჯობინა ჩემთან ერთად. ჩემმა უკმაყოფილებამ და სიტუაციის არასწორად გაგონებამ მარტოხელა ბავშვის ჭრილობაში ჩამაგდო, როდესაც ის თავს არიდებდა სიცოცხლის აღნიშვნას თავისი საჩუქრით, რაც გამომირიცხავდა იქიდან, რაშიც ნამდვილად არ მაინტერესებდა.
თვითეფექტურობა არის წყენის დაძლევის გასაღები
ლინ ფორესტი ფსიქოლოგი, რომელმაც ჩამოაყალიბა 'დრამა სამკუთხედი: მსხვერპლის 3 სახე' ხსნის ამ დილემას. დოქტორ ტყის თქმით, ძალიან მნიშვნელოვანია ის, თუ როგორ უყვებით ამბავს იმას, რასაც განიცდით.
თუ თქვენ ვერ შეაჩერებთ თქვენს დრამაში პერსონაჟების 'მსხვერპლად' ან 'მდევნელის' იდენტიფიცირებას და ცდილობთ იპოვოთ ადამიანი, რომელიც თქვენს 'გადარჩენას' შეძლებს, ნაცვლად იმისა, რომ მოქმედოთ საკუთარი ეფექტურობის სტრატეგიიდან, დარჩეთ გაბრწყინებული და უკმაყოფილება.
მთელი ცხოვრების მანძილზე მე გამოვიყენე ჩემი შემოქმედება და ენერგია, როდესაც ვცდილობდი ჩემი ბავშვობის თავსატეხი მომეწყო მოზრდილ პარტნიორებთან, აქ და ახლა, რომლებსაც სხვა ცხოვრებისეული გზა და ოცნებები ჰქონდათ, ვიდრე მე შემეძლო აღქმა.
იმდენად დატვირთული ვიყავი რომანტიკული დრამის წარმოდგენა, რაც შეუძლებელი იყო, რომ დავიწყე საკუთარი გულგრილობა მათ მიმართ და თავს იმ მიტოვებულ ბავშვად მიმაჩნდა, გაუგებარი და უსაყვარლესი. რატომ უნდა გაიაროს ადამიანმა ამ სახის დაკარგული მიზეზის ტკივილი, წარსულში დაკარგული, გაურკვეველი, ვერასდროს გავიგებ!
აქ მათ ყოველგვარი შეგნებული ცნობიერების გარეშე უარვყოფდი და ვადანაშაულებდი, რომ მწყინეს.
ეს, ჩემო მეგობრებო, უიმედო სიტუაციაა!
ჩვენ ვეძებთ იმას, რაც ნაცნობია
ჩემი ნაცნობი არ იყო ბედნიერების რეცეპტი.
დასჭირდა თერაპია და 12 საფეხურიანი ჯგუფი იმის სანახავად, თუ რა უბედურებას ვქმნიდი ჩემს თავს და ჩემს უეჭველ 'მსხვერპლებს', რომელსაც 'დამნაშავეებად' ვთვლიდი.
სანამ გულის რევის რეცეპტის შეცვლას შევძლებდი, უიმედობის ნისლში ჩავძირებოდი. სანამ ნახატის დაფაზე დავბრუნდებოდი, შემიყვარდებოდა, თვალებგაფართოებული, მჭირდებოდა გარკვეული პერიოდი, სადაც ყურადღებას გავამახვილებდი ჩემთან სასიყვარულო ურთიერთობის დამყარებაზე.
ახლა ეს ნამდვილ უიმედობას ჰგავდა!
ძნელია გრძნობდე თავს საყვარლად, როდესაც თავს ადანაშაულებ ბავშვობაში შენს უბედურებაში. კიდევ უფრო რთულია, როცა არც კი იცი ამის გაკეთება.
ამხანაგობის პოვნა, მოსმენა, ხალხის შეყვარება, არა რომანტიკულად, დაიწყო ჩემი ხომალდის შემობრუნება.
დღეს, მე უიმედობა სხვადასხვა გზით ვამუშავე. მე იმედისმომცემი ვარ, რომ ოდესმე ვიქნები სრულყოფილი; რომ ოდესმე ვინმეს შევცვლი; უიმედოა, რომ პატიოსანი ზრახვების, სიკეთისა და სიცხადის გარდა, არაფერია ნამდვილი თესლი, რომელიც სიყვარულის ყვავილობის საშუალებას იძლევა. იმედი მაქვს, რომ ამის გაკეთება შემიძლია, ერთ დღეს.
ᲬᲘᲚᲘ: